Inga Levi, ur. w 1986 r. w Kijowie, artystka intermedialna, absolwentka Wydziału Poligraficznego Kijowskiego Uniwersytetu Politechnicznego, gdzie uzyskała dyplom w zakresie ilustracji książkowej (2011), Kijowskiej Akademii Sztuk Medialnych w obszarze współczesnych praktyk artystycznych (2021), oraz Wydziału Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (2024). W 2021 roku była stypendystką programu Gaude Polonia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Od momentu rosyjskiej inwazji na Ukrainę Levi realizuje monumentalny cykl rysunków „Podwójna ekspozycja”, który stanowi swoistą kronikę osobistych przeżyć, jak i cytowanych przez nią przekazów medialnych z kraju walczącego, o swoją suwerenność i tożsamość.
Gdy rzeczywistość drży – czas zatrzymany. Światy równoległe Ingi Levi
Tytuł wystawy Ingi Levi, „Gdy rzeczywistość drży – czas zatrzymany. Światy równoległe”, odzwierciedla stan bycia pomiędzy rzeczywistością życia a rzeczywistością wojny. Rysunki artystki stanowią zapis codzienności pękającej pod wpływem dramatycznych wydarzeń, zatrzymując czas we w fragmentach rzeczywistości. Levi prowadzi widza przez równoległe światy – te, które przeżywa osobiście, oraz te, które istnieją na poziomie przekazów medialnych, pochodzących z różnorakich źródeł. Zapisane drżenie rzeczywistości odsłania warstwy znaczeń zakodowanych w jej otoczeniu i emocji, które sama przeżywa, zawieszając nas na granicy refleksji nad współczesnym postrzeganiem wojny i tożsamości, a także w strumieniu narastających odczuć, przeczuć i intuicji.
Wielowarstwowe rysunki są formą notacji linearnej, uzupełnionej krótkimi komentarzami funkcjonującymi nie tylko jako dookreślenie kontekstu sytuacyjnego, ale także jako intertekstualna rama niepewności rozchwianego czasu. Funkcjonowanie artystki pomiędzy tym, co stanowi jej codzienność, a tym, co kreuje obraz wojny w szeroko pojętej mediosferze, również portali społecznościowych stanowi poszerzoną wizję rzeczywistości. Wielowymiarowość kadrów, łączących różne światy zaciera granice stanowiąc jedno, w swej intensywności kształtując obraz baudrillardowskiej hiperrealności. Konturowa, niemal efemeryczna forma wizji i warstwowy zapis tworzą trudny do uchwycenia amalgamat tego, co realne, i tego, co wydaje się złym snem.
Michel Foucault w swoich analizach władzy i nadzoru wskazuje, jak polityczne i militarne narracje wpływają na struktury społeczne oraz na percepcję rzeczywistości. Artystka dokumentuje nie tylko swoje osobiste doświadczenia wojenne, ale także stara się umieścić je w szerszym kontekście politycznym, ukazując brutalną rzeczywistość wynikającą z imperialnych ambicji sąsiadującego kraju. Wojna staje się nie tylko konfliktem zbrojnym, ale także narzędziem kształtowania tożsamości, podmiotowości i sposobu postrzegania świata. Tym samym Ukraina staje się obszarem eskalacji działań militarnych, ale również ataków cyfrowych, medialnych, uderzając zarówno w stabilność państwową, jak również filary kultury i tożsamości narodowej. W swojej warstwowej, symultanicznej narracji artystka dąży do odsłonięcia brutalnej prawdy, ukrytej za dziennikarskimi i politycznymi narracjami, w tym także propagandą i dezinformacją. Jej realizacje wprowadzają widza w niejednoznaczną, wciągającą hybrydową rzeczywistość, której pełne zrozumienie wymaga zaangażowania i wnikliwości. W tym kontekście twórczość Levi staje się nie tylko zapisem osobistych doświadczeń wojennych, ale także krytyczną refleksją nad współczesnym sposobem postrzegania świata, który jest poddawany wpływom różnorodnych narracji. Tym samy twórczość artystki układa się w relację nie tylko konkretnego momentu historycznego, ale także pogłębiony obraz kondycji współczesnego świata, który staje się coraz bardziej trudny do zrozumienia.
